درنهایت مشخص شد که رژیمی با کالری پایین‌تر می‌تواند به کاهش 2 الی 3 درصدی سرعت سالخوردگی و درنتیجه کاهش 10 تا 15 درصدی ریسک مرگ‌ومیر منجر شود. بااین‌حال، نویسنده ارشد این مقاله که در مجله Nature Ageing منتشر شده، پذیرفته است که محدودسازی بلندمدت دریافت کالری برای بخش بزرگی از مردم ممکن نیست.
محققان همچنان به ارزیابی داوطلبان این مطالعه ادامه می‌دهند تا ببینند کاهش سرعت سالخوردگی در کوتاه‌مدت می‌تواند اثرات مثبتی بر سالخوردگی در بلندمدت داشته باشد یا خیر.
درباره کاهش سرعت سالخوردگی اختلاف‌نظر وجود دارد
برخی محققان باور دارند که نتایج این پژوهش چیزی فراتر از یک نویز مطالعاتی نیست. دکتر «پیتر آتیا» درباره بررسی ساعت بیولوژیکی بدن در این تحقیق می‌گوید: «من هیچ مدرکی را نمی‌بینم که نشان دهد ساعت‌های بیولوژیکی معنای خاصی دارند. آن‌ها در بهترین حالت درباره جنبه بسیار کوچکی از سالخوردگی به شما اطلاع می‌دهند.»
مطالعه جدید دانشگاه کلمبیا دنباله‌های DNA را در یک بازه زمانی 12ماهه از سلول‌های گلبول سفید به‌دست آورده و بعد نشانه‌های متیلاسیون بر DNA – علائم تغییرات اپی‌ژنتیکی – را تحلیل کرده است تا شواهد سالخوردگی را پیدا کند. اپی‌ژن‌ها، پروتئین‌ها و مواد شیمیایی هستند که روی ژن قرار می‌گیرند و به آن‌ها می‌گویند که کجا و چه زمانی باید چه کاری انجام دهند.
محققان در این تحقیق از دو ساعت اپی‌ژنتیکی به نام‌های PhenoAge و GrimAge و نیز یک ابزار جدید استفاده کردند که با همکاری دانشگاه دوک ساخته شده است. این ساعت زیستی جدید DunedinPACE نام دارد و سعی می‌کند سرعت سالخوردگی را از آزمایش خون به‌دست بیاورد. محققان می‌گویند دو ساعت اول در پایان مطالعه هیچ تغییری در مورد سرعت سالخوردگی نشان ندادند، ولی ساعت سوم کاهش این نرخ را نشان می‌داد.
بااین‌وجود، پیتر آتیا باور دارد که آزمایش DunedinPACE در بهترین حالت یک آزمایش متوسط بوده و رابطه‌ای ضعیف با سالخوردگی بیولوژیکی داشته است.
انتهای پیام/
