به گزارش آسمان‌بردسیر، سید محمدعلی گلاب‌زاده تاریخ‌شناس و رئیس مرکز کرمان‌شناسی در گفتگویی در رابطه با نجابت و عفت زنان کرمانی در گذر سال‌ها گفت: زمانی که تاریخ را ورق می‌زنیم به این نتیجه می‌رسیم که در گذر هزاران ساله تاریخ این سرزمین که ما تا به امروز جامعه کرمانی یکی از ویژگی‌هایش حیا، شرم و شخصیت والای زنان و مردانش بوده است.
وی با بیان اینکه زنان و مردان جامعه کرمانی نه تنها آن والایی شخصیت در پوشش رعایت کرده‌اند بلکه افرادی هم که به کرمان آمده‌اند تحت تاثیر این شخصیت والایشان قرار گرفته‌اند، عنوان کرد: مردم کرمان در حقیقت نماد پاکی و پاکدامنی شده‌اند.
گلاب‌زاده توضیح داد: به عنوان نمونه می‌توان به سلجوقیان که صد‌و‌پنجاه سال بر ایران و کرمان حکومت کرده‌اند، اشاره کرد، در طول این مدت یکی از ویژگی‌های سلجوقیان در مورد زنان و مردان‌شان عفاف و پاکدامنی بوده است.
رئیس مرکز کرمان‌شناسی با اشاره به ملک‌توران شاه از حاکمان سلجوقیان در کرمان گفت: ملک‌توران شاه که مسجد ملک یا مسجد امام خمینی (ره) امروزی را ساخت دختری بنام بماناد خانم داشت، این زن آن‌چنان پوشیده بود و خود را از نگاه دیگران پنهان می‌داشت که نام او را مستوره خانم گذاشته بودند.
وی ادامه داد: قناتی که در گذشته از وسط مسجد ملک می‌گذشت و مردم از آب این قنات در مسجد وضو می‌گرفتند و نماز برگزار می‌کردند متعلق به این بانو و به نام مستوره نام‌گذاری شده بود.
این تاریخ‌شناس در ادامه به دوران قراخطائیان اشاره کرد و گفت:ترکان خاتون از حاکمان آن دوره در کرمان بانویی بود که علاوه بر ایجاد اولین دانشگاه ایران در کرمان تلاش کرده بود تا با تشکیلات حکومتی عالمان و شخصیت‌های برجسته علمی را دور هم جمع کند.
گلاب‌زاده ادامه داد: نکته قابل توجه این است که ترکان خاتون حاکم کرمان، وقتی که به پایگاه عفاف و حجاب می‌رسد می‌گویند که «من آن زنم که همه کار من نیکوکاری‌ست، به زیر مقنعه من بسی کله‌داری ست، درون پرده عصمت که جایگاه من است، عبور باد صبا را گذر به دشواری‌ست».
این تاریخ‌شناس با تاکید بر اینکه هیچ جایی را در طول تاریخ نمی‌توانیم پیدا کنیم که زنان کرمانی پوشیدگی را کنار گذاشته باشند، توضیح داد: حتی در روزگار رضاخان زمانی که دستور کشف حجاب صادر شد زنان کرمانی برای اینکه بتوانند مثلا به حمام بروند چون در آن زمان در خانه‌ها حمام نبود و باید به حمام‌های عمومی می‌رفتند بانوان کرمانی مجبور می‌شدند از پشت‌بام‌ها خود را به جایی برسانند که نزدیک حمام باشد تا گرفتار سربازان مخصوص کشف حجاب نشوند.
وی در ادامه به لباس‌های زنان و مردان کرمانی اشاره و تشریح کرد: در دوره‌های مختلف لباس‌ها با هم فرق می‌کرد و متفاوت از هم بودند اما وجه مشترک در همه دوران‌ها پوشیدگی لباس‌ها بود.
گلاب‌زاده عنوان کرد: مثلا روزگاری چادر چاقچور بود و کلیچه و یا کلیتو که کرمانی ها در قدیم به چارقد، کلیتو می‌گفتند و یا روزگاری از پیکه استفاده می‌کردند، لچک و یل و … همه لباس‌ها و پوشش‌های دیگری بود که هریک طرح و شکل مختلفی داشتند.
رئیس مرکز کرمان‌شناسی اظهار کرد: مردان کرمانی نیز تمام تلاششان پوشیدگی بود از این رو قبای بلند داشتند و دور کمرشان شال می‌بستند در هر صورت پوشش آنها یک پوشش کامل، مقبول و قابل‌پذیرش بود و در کنار همه این‌ها کارشان و خدمت‌شان را هم انجام می‌دادند .
وی در پایان گفت: در گذشته و در کارگاه‌های قالی‌بافی گاهی دیده می‌شد که یک مرد در کنار یک زن نشسته و فرش می‌بافد اما باید بیان کرد که آنان عفاف، حجاب، نجابت و پاکدامنی را رعایت می‌کردند و یکی از زشتی‌هایی که بسیار تا بسیار در چشم‌خانه مردم نشسته بود این بود که بانویی از حیطه و محدوده پاکدامنی فراتر برود.
انتهای پیام/
