به گزارش آسمان‌بردسیر، محمدرضا شهبازی نویسنده و طنزپرداز در گفتگو با خبرگزاری دانشجو با بیان این مطلب که از ۱۷ سالگی وارد تلویزیون شده، گفت: در ابتدا کار تصویر را با دستیاری و تدارکات شروع کردم و سپس مشغول به آیتم‌سازی، ساخت تیزر و فیلم کوتاه شدم. برای اولین بار در برنامه عصرانه شبکه افق مقابل دوربین رفتم، پیش از آن نیز کار نویسندگی را انجام می‌دادم. برای من متن به خودی خود ارزشمند است و هرمدیومی که امکان برقرار کردن ارتباط با مخاطب را داشته باشد جذاب است.
شهبازی در ادامه به علت اصلی طراحی و ساخت برنامه «پاورقی» پرداخت و بیان کرد: ایده ساخت این برنامه در اوج حملات رسانه‌های بیگانه به کشور و زمانی که مخالفین و معاندین شبهه‌های خود را با زبان موسیقی و هنر بیان می‌کردند شکل گرفت. در آن دوره به این نتیجه رسیدیم که با ساخت برنامههای گفتگو محور قادر به مقابله با هجمه دشمن نیستم، به همین دلیل به زبان هجو و طنز روی آوردیم تا با زبان طنز ابهت رسانه‌ای و تبلیغاتی دشمنان را بشکنیم، دو سه روز وقت گذاشتیم و برنامه «پاورقی» را آماده و روی آنتن بردیم. امشب نیز صدوسی و سومین قسمت از این برنامه روی آنتن شبکه دو سیما می‌رود.
وی افزود: اساس برنامه «پاورقی» هجو ضد انقلاب و مخالفین جمهوری اسلامی بود، ولی با گذشت زمان و آرام‌تر شدن فضا، آیتم‌هایی مثل «جوالدوز» که نقدی به مسئولین داخلی کشور است به برنامه اضافه شد. من معتقد هستم که برای نقد مسئولین احتیاج به یک برنامه مجزا داریم، برای مثال در برنامه «لیچار» که در فضای مجازی منتشر می‌شد بصورت ویژه به نقد مسئولان کشور پرداختیم.
شهبازی در ادامه به بیان سختی‌ها و چالش‌های ساخت برنامه طنر در تلویزیون پرداخت و بازگو کرد: ساخت برنامه طنز در تلویزیون با سینما و فضای مجازی متفاوت است، چرا که همه مسئولین و ارگان‌ها از تلویزیون انتظار حمایت دارند و معتقد هستند در دورانی که هجمه علیه آنها زیاد است، تلویزیون نباید از مسئولان کشور انتقاد کند و باید فقط خدمات آنها را در رسانه ملی برای عموم بازگو کند.
وی با انتقاد از آرایش ساختاری، اداری مالی و کنداکتوری تلویزیون گفت: اکنون در دوران تحول هستیم، اما خیلی از مسائل به تحول محتوایی ربطی ندارد و باید فضای ساختاری و کنداکتوری تغییر کند. در همه دنیا برودکست‌ها رو به افول هستند چرا که با مخاطبین فعالی روبرو هستیم که بستر‌ها و مدیوم‌های متفاوتی برای انتخاب در پیش رو دارد. از نظر من علاوه بر تغیرات محتوایی که در صداوسیما باید رخ دهد درک شرایط جدید رسانه‌ای، تفاوت مخاطب نسبت به قبل و آرایش جدید ساختاری و کنداکتوری نیاز است.
شهبازی همچنان تلویزیون را پرمخاطب‌ترین مدیون کشور می‌داند و معتقد است هیچ رسانه‌ای به اندازه تلویزیون گستردگی جغرافیایی، اعتبار و اعتماد عمومی ندارد. او کاهش مخاطب صداوسیما را الزاما به دلیل محتوا نمی‌داند و معتقد است: در چند سال اخیر فهرست متنوع‌تری برای سرگرم شدن و کسب خبر و ارتباط با دیگر مخاطبان بوجود آمده است. نگرانی من از این جهت است که تفاوت رسانه‌ای در حوزه کنداکتور و ساختار شبکه‌ها درک نشود و صدا و سیما خودش را به روز نکند.
او در انتها با اشاره به این نکته که ما در دوره جدید صداوسیما نیاز به صبر، فرصت و تجربه داریم، گفت: در زمانی که تلویزیون هیچ رقیبی نداشت جریانی ۳۰ سال در تلویزیون کار و تجربه کسب کرد، به یک استانداری از تولید رسیدد و آن را به عنوان یک استاندارد واقعی به مخاطب، منتقد و مدیر فرهنگی معرفی کرد. در دوره جدید صداوسیما، برای رسیدن به نتیجه مطلوب نیاز داریم تا به جریان جدید بچه‌های انقلابی که روی کار آمده‌اند، فرصت داده شود. سازمان‌هایی مثل اوج و حوزه‌هنری باید دست به تولید برنامه‌ها و سریال‌های بیشتری بزنند چرا که کیفیت از دل کمیت در می‌آید و با تولید آثار بیشتر حتما کار‌های جذاب و پرمخاطب زیادی خواهیم داشت.
