مجیدی پس از استعفای هویدا تا زمان پیروزی انقلاب عهده‌دار مسئولیت دبیرکلی بنیاد فرح پهلوی بود و بعد از پیروزی انقلاب از کشور فرار کرد و به فرانسه گریخت. او که از نزدیک‌ترین افراد به هویدا بود در مصاحبه با پروژه تاریخ شفاهی هاروارد، یکی از عوامل منتهی به انقلاب اسلامی را از بین رفتن اعتماد عمومی و زوال سرمایه اجتماعی می‌دانست و اینکه مردم با رجالی روبه‌رو شدند که هیچ سنخیتی با افکار و باورهای آنها نداشتند و این موجب شدت گرفتن بی‌اعتمادی موجود بین مردم و دولت شد. 

“یک دفعه حکومت افتاد دست یک عده‌ای که از دید یک اکثریت غرب‌زده بودند و ایجاد یک شکافی کرد و این شکاف روزبه‌روز بیشتر شد تا به آخر که این گروهی که حکومت می‌کنند یک عده آدم‌‌هایی هستند که نه مذهب می‌فهمند نه مسائل مردم را می‌فهمند، نه به فقر مردم توجهی دارند، نه به مشکلات مردم توجه دارند. 

اینها یک آدم‌‌هایی هستند که آمدند بر ما حکومت می‌کنند غاصب هستند یا نمی‌دانم، یعنی درست همان‌طوری که هندی‌ها به انگلیس‌ها نگاه می‌کردند در هندوستان، این اکثریت مردم هم به این اقلیتی که حکومت می‌کرد به دید یک کلونیزاتور یک کسانی که آمدند استعمار به وجود آورند، نگاه کردند.این عیب شد و لذا این تغییر ناگهانی که یک گروهی از کار بروند کنار و یک گروه دیگر بیایند سر کار که در اصل کار صحیحی بود، به نظر من، ولی این می‌توانست تدریجی انجام بشود، می‌توانست تدریجی انجام بشود، بدون اینکه یک همچین شوکی را به وجود بیاورد و خوب این چیزی است که در این دوره‌ای که من در ایران کار می‌کردم روی من اثر گذاشت… .

انتهای پیام/